เวลาเดิมทุกวันหลังเลิกงาน
ผมจะไปวิ่งที่ฟิตเนสชั้น 5 ของคอนโด
และเธอก็อยู่ตรงนั้นเสมอ
ลู่วิ่งเบอร์ 3 ฝั่งตรงข้าม
เธอไม่เคยใส่หูฟัง
แค่ฟังเสียงรอบตัว
เหงื่อซึมที่ต้นคอ แผ่นหลังที่แนบชิดกับเสื้อสปอร์ตบรา ผิวเนียนละเอียดกับท่าทางวิ่งที่มีจังหวะสม่ำเสมอ
ผมไม่เคยกล้าทัก
แค่แอบมองผ่านกระจกด้านหน้า
เหมือนคนขี้ขลาดที่เอาแต่จินตนาการเงียบ ๆ อยู่ฝั่งของตัวเอง
แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง
ขณะที่ผมยืนดื่มน้ำหน้ากระจก เธอก็เดินเข้ามานั่งตรงเครื่อง leg press ฝั่งตรงข้าม
มองหน้าตรงมาที่ผมแล้วส่งยิ้มบาง ๆ ให้เป็นครั้งแรก
ผมเกือบทำขวดน้ำหลุดมือ
เธอเอียงคอเล็กน้อย ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดอะไรบางอย่าง
ไม่ถึง 5 วินาที มือถือผมก็สั่น
ข้อความจากเบอร์ที่ไม่รู้จัก
“ห้องอาบน้ำหญิงปิดซ่อม…แต่ห้องของพี่น่าจะใช้ได้อยู่ใช่ไหมคะ?”
หัวใจผมเต้นแรงจนไม่ได้พิมพ์ตอบ
แค่เงยหน้าขึ้น…เธอก็ยังนั่งมองผมอยู่ที่เดิม รอยยิ้มไม่ได้หายไปไหน
สิบห้านาทีถัดมา
เสียงเคาะประตูเบา ๆ ดังขึ้นหน้าห้องผม
ผมเปิดออก
เธอยืนอยู่ตรงนั้น
เหงื่อยังไม่แห้ง
ถือกระเป๋าผ้าเล็ก ๆ กับผ้าเช็ดตัว
“ขออาบน้ำแป๊บเดียวนะคะ”
ผมพยักหน้า
กลืนน้ำลายลงคอ แล้วหลีกทางให้เธอเข้ามา
เสียงน้ำจากฝักบัวดังอยู่หลังประตูห้องน้ำ
ผมยืนพิงเคาน์เตอร์ครัว ใจเต้นแรง รู้สึกเหมือนจะบ้าตายทุกวินาทีที่รอ
แต่แล้ว…ประตูก็เปิดออก
เธอยืนอยู่ในผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
น้ำหยดจากปลายผมลงสู่ไหปลาร้า
เนินอกชื้นเหงื่อยังเปล่งประกายใต้แสงไฟห้อง
เธอไม่ได้พูดอะไร
แค่เดินเข้ามาช้า ๆ
วางมือลงบนหน้าอกผม
แล้วกระซิบเบา ๆ
“ขอหนูอุ่นสักครั้ง…พี่จะให้ไหม?”
ผมไม่ได้ตอบ
แต่ก้มลงจูบเธอทันที
ริมฝีปากเธอร้อน ชื้น และเต็มไปด้วยแรงที่รอจะระเบิด
ผมผลักเธอเบา ๆ ติดผนัง
จูบลากจากคอลงไปถึงหน้าอก
ปลดผ้าเช็ดตัวออกจนร่างเปลือยเปล่าตรงหน้า
มือของเธอขยุ้มผมแน่น ขณะผมใช้ลิ้นวนรอบยอดอก
เธอหอบ หายใจติดขัด และครางแผ่วเบาไม่หยุด
“พี่…อย่าหยุดนะ”
ผมช้อนตัวเธอขึ้น อุ้มพาเข้าห้องน้ำ
นั่งบนขอบอ่างแล้วจับสะโพกเธอพาดไว้
เธอเป็นฝ่ายขยับตัวนั่งคร่อมผม
สอดตัวผมเข้าไปช้า ๆ
กัดฟันแน่น แล้วครางในลำคอ
เธอขยับเอง ช้า ๆ
มือประคองหน้าอกตัวเองไว้
สบตาผมแน่นเหมือนจะจำทุกจังหวะ
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นในห้องน้ำ
น้ำที่ไหลจากฝักบัวยิ่งขับไอร้อนให้เราทั้งคู่
เธอกระแทกเร็วขึ้น สะโพกกระตุกไม่หยุด
ก่อนจะก้มลงกัดไหล่ผมเบา ๆ ขณะถึงจุดสุดยอดพร้อมกัน
เรานอนซบกันบนพื้นพรม
เธอยังกอดผมแน่นแม้ตัวเปลือยเปล่า
ไม่มีใครพูดอะไร
จนเธอยิ้มแล้วกระซิบเบา ๆ ข้างหู
“ขอวิ่งด้วยทุกวันได้ไหมคะ…แต่ถ้าตอนกลางคืน หนูขอ ‘ขี่’ บ้าง”
